Moda kontua

Ibilbide tematikoak

Sarrera

Zer da ederra, bikaina? Nork erabakitzen du zer den polita? Zergatik batzuetan denok ados gaudela dirudi eta beste batzuetan ez? Ikusitakoak ikusita, badirudi baztertu dezakegula edertasuna Izadiaren produktua baino ez delako ideia. Badu zerikusia guk hari begiratzen diogun moduak. Ideia horiek onartuko baldin bagenitu, edertasuna kontzeptu aldakorra litzateke. Faktore kultural askoren mendeko litzateke: gizartearena, ohiturena...

Aldi guztietan, gizakia edertasuna definitzen saiatu da. Literatura, zientzia eta artea horren adibide egokiak dira. Literaturak eta arteak ikuspegi pertsonal eta subjektibo batetik adierazten dute edertasuna, eta zientzia kontrakoa egiten saiatzen da. Edertasunaren printzipioa zuzentzen duten arauak bilatzen ditu. Eta, adibidez, esaten digu zenbat eta simetrikoagoak izan gure aurpegiak edo gorputzak orduan eta ederrago ikusten ditugula. Horrenbestez, zientziaren arabera, proportzioak edertasunaren gure pertzepzioan eragiten duten alderdietako bat dira.

Itxuraz sinplea den ideia bat, antzinako greziarrek jada erabilitakoa. Haien arabera, perfekzioa pixkanaka... zenbaki askoren bidez lortzen zen. Hori zen edertasunaren greziar kontzeptuaren oinarria. Eta antzinako eskultura pentsamendu horren adibide ona da. Hain zuzen ere, greziar eskultoreek kontzeptu hau mende asko pasatu arte errepikatu ez zen parerik gabeko modu batez garatu zuten. Errenazimentuan baino ez zituzten berreskuratu artistek antzinako greziarren teoriak artean edertasuna irudikatzeko.